Welkom

Als jij net zo’n grote muziekliefhebber bent als ik en ook bereid bent om af en toe eens een kijkje te nemen over de muur van je vooroordelen, dan ben je van harte welkom op deze blog. Ik wil je hier graag kennis laten maken met inspirerende muziek en musici van over de hele wereld met hun verschillende muzikale en culturele achtergronden. De kans is groot dat je deze geweldige muziek nog niet eerder hebt gehoord of gezien. Rode draad is de verbinding die deze musici als geen ander kunnen maken. Zij kennen het geheim van het mooiste medicijn dat er bestaat en weten dat het alleen maar positieve bijwerkingen kent. Ik hoop dat het je nieuwsgierig maakt en laat je verrassen!

Waarom deze blog?

In die tientallen jaren dat ik intensief met muziek bezig ben kom ik telkens weer tot dezelfde onvermijdelijke conclusie dat muziek de kracht van schoonheid, troost en hoop in zich heeft. In deze eigenzinnige, onrustige tijden waarin het aanwakkeren van angst en woede het verdienmodel van veel politici en populisten is, kunnen wij wel wat tegengeluid gebruiken. In plaats van ruimte te geven aan schreeuwers die de ander continu als ‘vreemde’ wegzetten, laat ik hier graag musici aan het woord die ontzettend goed in staat zijn om te luisteren en daarmee begrip en verbinding zoeken. Een mooier medicijn bestaat niet. Het werkt altijd en heeft geen andere bijwerkingen dan kracht en verbinding!

Schreeuwen helpt niet,          luisteren wel!

De basis voor muziek maken is luisteren. Zeker wanneer musici met diverse achtergronden samenkomen worden zij als het ware ‘gedwongen’ om naar elkaar te luisteren en samen te werken. Je wil weten wat de ander doet, hoe die dat doet, je wil het zelf proberen et cetera. Kortom je wil de ander begrijpen om uiteindelijk samen te kunnen spelen. Zo motiveren en beïnvloeden muzikanten elkaar permanent. Dat kan soms misschien wat onwennig voelen, maar uiteindelijk komen daar vrijwel per definitie mooie nieuwe, verrassende dingen uit voort. Deze muziek is dus het eindresultaat van luisteren naar elkaar en dit werkt alle kanten uit. Laat dit een behulpzame metafoor zijn voor ons allemaal, want wat musici kunnen moeten wij toch ook kunnen?! 

De mooiste muziek moet nog worden gehoord

Daarom wil ik via deze weg een pleidooi houden voor al die geweldige muzikanten van over de hele wereld die openstaan voor het andere en elkaar willen en blijven ontmoeten, soms door alle verschillen en vooroordelen heen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan die Turkse en Armeense musici die ondanks alle politieke controverse elkaar opzoeken om samen te musiceren. Of joden en Palestijnen die ondanks een al decennialang durende oorlog in gezamenlijke projecten laten zien dat zij dezelfde wortels hebben die zij met elkaar willen delen. En ik denk aan die geweldige Iraanse muzikanten die de teksten van de dertiende-eeuwse soefi dichter Rumi op indrukwekkende wijze combineren met de hymnes van zangers uit de Grieks-orthodoxe kerk. Een lichtend voorbeeld van dergelijke samenwerkingen is de nestor van de Oude Muziek en mijn grote idool Jordi Savall, een Catalaanse gambaspeler die al decennialang wereldwijd projecten opzet waarbij onder andere christelijke, joodse en islamitische musici bij elkaar komen om hun gemeenschappelijkheid in muziek te verbeelden en te vieren. Niet voor niets zijn hij en zijn vrouw Montserrat Figueras in 2008 door de VN benoemd tot Artists for Peace.

Al deze mensen en hun muziek wil ik hier graag in de spotlights zetten door regelmatig een paar mooie voorbeelden te geven. Voor mij is dit kippenvelmuziek die mij enorm veel hoop geeft. Hun muziek is wat mij betreft een prachtig startpunt om open te staan voor alles wat je nog niet kent en uiteindelijk misschien na het eerste contact toch iets vertrouwder wordt. Maar moet je het mooi vinden? Nee natuurlijk niet, maar waarschijnlijk heb je een hoop van wat je hier tegenkomt nog niet eerder gezien of gehoord en zal het je verrassen en nieuwsgierig maken. Ga er maar vanuit dat je het mooiste nog niet hebt gehoord!